Με αφορμή το ειδεχθές γεγονός της συστηματικής κακοποίησης ενός παιδιού προσφάτως, ο Υπουργός Εσωτερικών, κ. Βορίδης, δήλωσε ότι «ο χημικός ευνουχισμός θα μπορούσε να αποτελέσει έναν μηχανισμό ποινικής συνδιαλλαγής, τονίζοντας ότι αυτό εφαρμόζεται σε χώρες του εξωτερικού ως μέτρο ασφάλειας της κοινωνίας, στην περίπτωση που ο παραβάτης συναινέσει σε αυτό το μέτρο, προκειμένου να βγει από την φυλακή, χωρίς να έχει εκτίσει το σύνολο της ποινής του».

Να θυμίσουμε στον γνωστό ευρωπαίο πολίτη κ.Βορίδη ότι, για παράδειγμα, το 2019 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε τη Δανία, που είναι μια «χώρα του εξωτερικού», επειδή έθεσε σε κρατούμενο την επιλογή του χημικού ευνουχισμού αντί της συνέχισης της ποινής του, ως δίλημμα. Ο καταδικασμένος θύτης δικαιώθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Δανία ζημιώθηκε. Βλέπουμε, λοιπόν, εν τοις πράγμασι, ότι δεν βρίσκεται στη διακρτική ευχέρεια της κάθε χώρας να θέτει ή όχι τον χημικό ευνουχισμό ως ποινή, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Ουσιαστικά, αποδυναμώνεται το δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα της χώρας και δίνεται ένα όπλο στα χέρια καταδικασμένων παιδοβιαστών να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με αποτέλεσμα να εκτεθεί η χώρα. Το να ζητά ολοένα και αυστηρότερες κυρώσεις, που φυσικά δεν μπορούν πραγματικά να επιβληθούν, και που θεωρητικά γνωρίζει ο κ.Βορίδης ως νομικός, είναι απλά μια θλιβερή και οπισθοδρομική προσπάθεια λαϊκισμού. Ο νομικός λαϊκισμός του γνώστη κ.Βορίδη είναι και αποτέλεσμα των ακροδεξιών αντανακλαστικών αλλά και ευρύτερου σχεδίου της Κυβέρνησης Μητσοτάκη να ψαρέψει στα θολά νερά της ακροδεξιάς ψήφου.

Τέτοια αιτήματα βρίσκονται σταθερά στην ατζέντα των ακροδεξιών κομμάτων και των εκπροσώπων τους. Δυστυχώς, με την απειλή της ακροδεξιάς ανόδου στην Ευρώπη τέτοια αιτήματα ακούγονται όλο και περισσότερο, τόσο εκτός όσο και εντός ελληνικών συνόρων. Θέτουν στη δημόσια συζήτηση ζητήματα, που θεωρητικά σε δημοκρατικές χώρες έχουν λυθεί ήδη από τη δεκαετία του 1970 και του 1980: χημικοί ευνουχισμοί και θανατικές ποινές για έναν ακροδεξιό είναι πάντα ανοιχτά ζητήματα, με την ελπίδα να τις επαναφέρουν στη δημόσια ζωή κατά παράβαση διεθνών και ευρωπαϊκών συμβάσεων.

Στόχος τους τίποτα να μην θεωρείται κεκτημένο και δεδομένο στο πλαίσιο ενός κράτους δικαίου, κανείς και καμία να μην είναι ασφαλής. Άλλωστε, επιστημονικά έχει αποδειχθεί ότι ο χημικός ευνουχισμός σε παιδοβιαστές, για παράδειγμα, δεν αποτρέπει μελλοντικά την τέλεση των αδικημάτων αυτών, δεν προστατεύονται τα θύματα, αλλά μόνο ο εκάστοτε θύτης το γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί επιστημονικά με το θέμα.

Πέρασαν χρόνια, όπως φαίνεται ο κ.Βορίδης δεν άλλαξε αλλά ούτε εμείς ξεχάσαμε. Ήταν 26/01/2013 όταν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης, μιλώντας στην εκπομπή «Η Άλλη Όψη» της ΝΕΤ τάχθηκε υπέρ της επιβολής της θανατικής ποινής, τονίζοντας ωστόσο ότι είναι δικιά του προσωπική άποψη και όχι θέση του κόμματος του. «Προσωπικά παραμένω υπέρ της θανατικής ποινής σε ένα φιλοσοφικό και θεωρητικό επίπεδο», δήλωσε ο κ. Βορίδης υποστηρίζοντας ότι «έχει μία πάρα πολύ μεγάλη δύναμη αποτροπής για ειδεχθή εγκλήματα».

Βουλευτής του ΛΑΟΣ τη δεκαετία του 2000, υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη σήμερα ο κ Βορίδης κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο τον επέλεξε ο Πρωθυπουργός, δημιουργεί ακροδεξιά κοινωνική ατζέντα σε ένα ακραία νεοφιλελεύθερο νεοδημοκρατικό περιβάλλον.

Κρίνουν ότι τους χρειάζεται για τις εκλογές και τις ψήφους τόσο απλά, τόσο κυνικά, τόσο επικίνδυνα.

Όσο για τη ΝΔ όσοι αναγνωρίζουν τι σημαίνει ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός θα έπρεπε επιτέλους να πουν τη γνώμη τους.

Μια κυβέρνηση που εξελέγη με σημαία της τον φιλελευθερισμό και τον ευρωπαϊσμό αφήνει αναπάντητες και ασχολίαστες τις δηλώσεις κορυφαίου υπουργού της.

Αυτό που χρειαζόμαστε ως πολίτες και κοινωνία, είναι ισχυρούς μηχανισμούς πρόνοιας και προστασίας των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, αποτελεσματική προστασία της παιδικής ηλικίας, αντιμετώπιση του κοινωνικού περιθωρίου, άμβλυνση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενδυνάμωση της έμφυλης ισότητας, κοινωνικούς λειτουργούς στα σχόλιά, πολιτικές πρόληψης και αποτροπής τέτοιων ανατριχιαστικών ιστοριών.

Μετά από σχεδόν τρεισήμιση χρόνια στην Κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη μοιάζει σαν να θέλει να επιτρέψει σε μια δεξιά που μπορεί να θέλει να μοιάζει σύγχρονη, αλλά τα αντανακλαστικά της την προδίδουν.

Υποκλοπές, μπίζνες στην πλάτη του Κράτους, θεσμοποίηση της καταστολής, υπόγειες διαδρομές και εκλεκτικές συγγένειες με ότι πιο αντιδραστικό και σκοτεινό έχει υπάρξει στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση.

Φεύγοντας θα αφήσει τραύματα. Χρειάζεται σχέδιο και εγρήγορση για την επούλωσή τους.

(Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι τομεάρχης Εσωτερικών, βουλευτής στη Β1 εκλογική περιφέρεια βορείου τομέα Αθηνών)